ค้นหาหมวดอักษร บ
ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน
ความหมายของคำว่า ' บ๊วย ๒ '
บ๊วย ๒ หมายถึง (ปาก) ว. ที่สุดท้าย, ล้าหลังที่สุด. (จ.).
คำที่ใกล้เคียงกัน
บวร, บวร-
[บอวอน, บอวอระ-] (แบบ) ว. ประเสริฐ, ลํ้าเลิศ, ราชาศัพท์ใช้นําหน้าคํานามที่เกี่ยวกับวังหน้า เช่น บวรวงศ์ คู่กับ บรม ซึ่งใช้กับวังหลวงเช่น บรมวงศ์. (ป. ปวร; ส. ปฺรวร).
บวร, บวร-
[บอวอน, บอวอระ-] (แบบ) ว. ประเสริฐ, ลํ้าเลิศ, ราชาศัพท์ใช้นําหน้าคํานามที่เกี่ยวกับวังหน้า เช่น บวรวงศ์ คู่กับ บรม ซึ่งใช้กับวังหลวงเช่น บรมวงศ์. (ป. ปวร; ส. ปฺรวร).
บวรโตฎก
[บอวอระโตดก] น. ชื่อกลบทอย่างหนึ่ง.
บหลิ่ม
[บะหฺลิ่ม] น. ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง. (เงาะป่า), ปลิ่ม ก็ว่า. (รามเกียรติ์ร. ๑), นอกนี้ยังมีเรียกและเขียนกันอีกหลายอย่าง คือ ปลิม ปลิ่ม ประหลิ่มมะหลิ่ม ปะวะหลิ่ม ปะหลิ่ม.
บอ
ว. เกือบบ้า, ใกล้จะเป็นบ้า, ครึ่งบ้าครึ่งดี.
บ่อ
น. ช่องลึกลงไปในดินหรือในหินใช้เป็นที่ขังนํ้าขังปลาเป็นต้น หรือเป็นแหล่งที่เกิดของสิ่งบางอย่าง เช่น บ่อเกลือ บ่อถ่านหิน บ่อแร่.
บ่อเกิด
น. แหล่งที่เกิด, แหล่งที่มา, ต้นกําเนิด, เช่น บ่อเกิดวัฒนธรรมบ่อเกิดรามเกียรติ์.
พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์